Tuląc szeptem zmysły

Twoja twarz - kra lodu zimnego.
Twoje oczy - kruszą nawet skały.
Usta twe - z jedwabiu delikatnego.
Ty - pięknem jesteś cały.

Niczym rzeki ramiona twoje obejmują
Mojego niewieściego ciała przepaść.
Życie moje samo do mnie przyszło
I chciało na zawsze w mym ciele pozostać.

Umarłeś o świcie tuląc szeptem zmysły.
Dałeś złudną rozkosz mocą dotyku.
Oczy twoje w mym spojrzeniu prysły.
Dziś pogrążona ja, w agonii i krzyku.

autor

Panna N

Napisany: 2008-04-01 Dodano: 2008-04-01 16:48:36

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie