Tylko ból...

Dedykowany dla ludzi z Oświecimia

Drutem kolczastym ocieram grzechu brzmienie
Walczę z żalem za prawdy istnienie
Serce krwawi, pękają główne żyły
Nie ma już tętniących, jak kiedyś były
łzy

Powoli idę ku ścieżkom
Wystrzelana przez ból, lęk, przypatruję się licznym morderstwom
Pozostawiam ślad na murze
Krwi, w głowie zburzę
Wszystkie ciernie kłujące moje myśli
Jestem ofiarą chaosu, nienawiści…

Umieram trzymając w dłoniach dziecko
Martwe, choć żywe na widok, otwiera pokoju oczko
Małe jeszcze, zaplamione widokiem
Martwych ciał, tak chciał…

…powiedzieć mi Bóg

autor

vermillion

Napisany: 2002-05-12 Dodano: 2005-02-11 15:33:56

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie