tylko burza zamiecie

błękit nieba szarzeje
w tym upale południa
myśli zmienia w zarzewie
fakty w obraz kołtuna

kropla potu doskwiera
drażni muchy brzęczenie
głośna "świerszczy" opera
zwija duszę w frędzelek

ptaki w cieniu przysiadły
za wyjątkiem jaskółek
co szukają wciąż karmy
dla swych młodych gardziołek

gdzieś z osiedla znów huczy
beznamiętnie subwoofer
śmiecąc przestrzeń ułudy
bezmyślności ogródek

w cieniu mędrcy z za miedzy
gardła piwem zalawszy
dostąpili wszechwiedzy
tylko my to Polacy

reszta to są fagasy
szwabów i tych od Rosji
premier z nimi jarmarczy
to go się tam przykosi

wzdłuż chodnika narasta
jazgot pani wkurzonej
ja ci ...urwa zasrana
piep...na aż smród pożre...

zawiść serca pustoszy
dzień choć piękny szarzeje
zbiór powszechnej głupoty
tylko burza zamiecie

autor

stary

Napisany: 2012-09-09 Dodano: 2012-09-17 11:02:16

Ten wiersz przeczytano 715 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie