Ucieczka

Na każdym kroku, mój szybki oddech jest kontrolowany,
wśród tłumu gapiów, spragnionych sensacji – zamieram w bezruchu.
uciekłem na chwilę, wciąż będąc inwigilowanym
dał słyszeć się duży niepokój w moim duchu.

Był spokój i czystość, ukojenie...
Przesyłam moim wrogom... przebaczenie.

I biegnę...
Po szczeblach kariery, w pocie czoła
pode mną błagalnie ktoś zawołał:
Zwolnij!
Słyszę już nic – Nikogo, to chyba dobrze?
Działają jeszcze instynkty, czy znowu się mądrzę?

Posłucham jeszcze... to jak z Mozartem chwil symfonia
I znów jakby nieco ciszej
Wrzeszczę!
Agonia...

Rozdarty akordem ludzkich spojrzeń, gestów
Uciekam... wciąż wtrącany do gamy aresztów
z kluczem wiolinowym w ręku.

autor

masmix1

Napisany: 2002-02-13 Dodano: 2006-10-12 11:37:30

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie