Ucieczka przed strachem

Wciąż uciekam.

Serce przepełnione nutą uniesień,
Jak wiatrem i deszczem urwany wrzesień.
Na kłódkę otwartą kładły się iskry,
Błyszczały w ciemnościach, polik był mokry.
Cały lśnił w porywczych oddechach.
Promienie chowały się na pięknych polach.
Teraz płaczę bo zniszczyłam szklaną ozdobę,
Uciekam od bliskości przez niekończącą się dobę.
Od zawsze strach ogarnia mnie całą.
Chciałam walczyć, okryć się chwałą.
Wspomnienia odgryzają kawałki umysłów.
Nie wyszło, przegrałam z przeszłością błysków.
Kolejne zdarzenie i doświadczenie,
Następne pragnienie i zapomnienie.
Chciałam być silna, upadłam przed własną próżnością.
Przed strachem tego co będzie, co zrobię z przyszłością.
Już nie wiem co jest dobre, a co złe,
Oszukuję siebie od dziecka, myśli oblazłe.
Uciekam.
Przed sercem
i bólem.
Przed niezrozumieniem
i cierpieniem.
Przed uczuciem
i kochaniem.
Przed wspólnością
przyszłych marzeń złością.

Po prostu jeszcze nie dojrzałam.

autor

Domiś

Napisany: 2008-07-12 Dodano: 2008-07-12 11:00:15

Ten wiersz przeczytano 360 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie