Udręczenie

na kanwie dawnych opowieści ludowych

Biegła zwidna mara nocą przez wieś,
rozczochranym tapirem powiewał wiatr.
Ogień zemsty wariował w nagiej piersi,
listopadowe mary zmory w ludzkich snach.

Wlazła o północy do stajni ciemnej,
pozaplatała koniom grzywy w warkocze.
Gospodarz rano zląkł się mocy tajemnej,
wystraszony uciekł do chałupy w pocie.

We śnie dziewczę trucizną usilnie poiła,
wszelakie praktyki magiczne wyczyniała,
białolica rano straszliwie umęczona była,
obrzęknięte ciało krwią naznaczona szyja.

Sen męczarnią ludzi był listopadową nocą,
duchy diabły zmory po świecie latały.
Oczy patrzeć nie chciały jak się szamocą,
złe dusze za grzechy pokutę odprawiały.

W zaświatach tak i na ziemi grzesznikom,
anielskiego raju dotknąć jest potrzeba.
Kto strachu i udręczenia ciała nie zaliczy,
tego dusza - od razu nie idzie do nieba!

autor

Tenia

Napisany: 2014-11-04 Dodano: 2014-11-04 07:45:45

Ten wiersz przeczytano 1183 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie