Ulica cudów

Byłoby ciekawie - posłuchać - choćby z gitarą
pozdrawiam

Niestety... takie miejsca przyjmują zresztą różne
oblicza, np. w Rumilly... o tym też można by napisać,
to co tam się dzieje jest wręcz potworne... Pozdrawiam
:)

Takie miejsca są niemal na całym świecie. Dobrze, że u
mnie nie ma takiego miejsca. Pozdrawiam Cię Roklin

Niestety, pasuje; ale cóż zrobić, kiedy ci ludzie nie
chcą zmian; pozdrawiam :)

Ulica cudów ?zaniedbane zapomniane przez ludzi miejsca
i brak perspektyw, to niestety obrazek który pasuje do
wielu ulic w polskich miastach.

Dorotku, oj, żebyś się nie zdziwiła, wielu rzeczy nie
udało mi się tu uwzględnić; w każdym razie, utwór jest
w planach na wrzesień...

Mixitupie, masz rację, wstrętne miejsce; nigdy się nie
uważałem za bystrego, raczej wprost przeciwnie...
Reaguję dość powoli na rzeczywistość...
Pozdrawiam :)

Każde miasto posiada ulicę cudów, niestety smutny
obraz znieczulicy i strachu, eh.
Widać, że autor posiada bystre spojrzenie.

dużo bardzo smutnych refleksji...

Witam miłych czytelników :)

Lukro, im dalej od Słońca, tym ciemniej; pewnie w
każdym mieście jest coś podobnego... chciałem
powiedzieć potwornego... :)

Panie Misiu, dziękuję :) To bardzo ważny dla mnie
człowiek :)

Weno, to miłe, że zatrzymał, bo wiersz, który
zatrzymuje, żyje dłużej.. :)

Lucusiu, dziękuję :)

Mnie tez bardzo podoba się wiersz! Pesymizm bardzo
wyrazisty!
Pozdrawiam serdecznie:)

Ciekawy. Zatrzymał mnie na dłużej.
Pozdrawiam:)

Świetna dedykacja.U mnie w Olsztynie jest podobnie z
Zatorzem
Pozdrawiam

pamiętam takie ulice z zamieszkiwania w Lublinie:)

Inna, można to było zapewne zrobić lepiej; obraz,
który - niestety - większość ludzi zdejmuje ze ściany
i chowa do piwnicy... Dziękuję :)

Kazapie, to się nazywa "czarna magia" :)

Madison, czasami jest wyłącznie szarobure; i wtedy
trzeba szukać rozwiązań radykalnych, które czasem
skutkują :)

Olu, starałem się wiernie oddać realia; jeśli udało mi
się, to się bardzo cieszę :)

Oxyvio, jeśli znajdzie się muzyk, to kto wie...
opisuję ulicę świętej Elżbiety na gliwickim Zatorzu;
paskudne miejsce, kiedyś tam pracowałem; :)

Nowicjuszko, niestety; dużo rzeczy widziałem w tej
dzielnicy i nie są to obrazy optymistyczne, dlatego
utwór ma taki wydźwięk. Nie można potępiać, ale
chwalić też nie ma za co. Pozdrawiam :)

Irko, czekać tylko, aż system pseudosocjalny z
pseudoochroną takich miejsc się rozleci... Nie
chciałbym rewolucji, ale... Ale... przecież ci ludzie
tylko żądają, bo nie oczekują, nie oferując nic w
zamian (żadnych zmian); oczywiście, nie każdy jest
taki, tylko większość, ale mało kto chce tam iść i to
już o czymś świadczy... Pozdrawiam :)

Arameno, przesadzasz na pewno :)

Aanko, to właśnie boli najbardziej; te dzieci czeka
albo dom dziecka (dobra droga) albo pójście w ślady
miejscowych (zła droga); zrobić i tak wiele nie można.
Bida z nędzą. Pozdrawiam :)