umieram
moje członki pozbawione siły
moje ciało cicho obumiera
dotykając palcami bez czucia
nieznaczący strój z mej duszy zdzieram
zmysły serce jednak wyczulone
na sygnały od Ciebie z zaświatów
czysta miłość wypełnia mnie całą
i unoszę się jak elf wśród kwiatów
autor
Jolcia
Dodano: 2008-12-28 13:55:13
Ten wiersz przeczytano 412 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Jolcia Jolcia jeszcze nie pora -najpierw do tomiku
musisz wierszyk dać,żeby w nieznane udać się spać
.Pozdrawiam
Zgadzam się z przedmówcami nie ma co uciekać w
zapomnienie.Życie darem jest
Artystycznie super. Wyobraźnia poety lecz prorokiem
jeszcze nie jesteś. Serdecznie pozdrawiam.
masz duzo czasu jeszcze i duzo do spełniienia,chocby
randk ze mna obiecana
pozdrawiam cieplutko
Kurdę kobieto gdzie uciekać chcesz przecie tu na
świecie bardzo pięknie jest nie spiesz się do tych
którzy tam już są im się nie spieszy zobaczyć z
tobą Pozdrawiam więcej chęci do życia
a Testament choć sporządziła...?
Wzruszający zmysłowy wiersz jestem pod wrażeniem