uniesiona w kamienie

niestowarzyszona w drodze

znikąd do nikąd

poprzez wszystko



potyka się o głazy

narzucone przez lodowatość

poprzedniej ery

nieuczłowieczonej jeszcze





nieuchronnie w pocie

czoła chylę po dwakroć

przed ptasim śpiewem

najbardziej prawdziwym

z altruizmów świata





najmniejsze krople wyryją

wielkimi literami

znoszone inicjały

bez skazy wędrowcze

przysiądź nad sobą





mniejsza o hemoroidy

na starość i tak wszystko z nas wyjdzie

autor

z nick-ąd

Dodano: 2008-04-15 06:23:34

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie