Upadamy
upadamy nisko
kalecząc godność
drugiego człowieka
bliźniego
my ludzie
depczemy piękno
człowieczeństwa
z lekkością lotu kolibra
nie uwiera to
nie dokucza
śpimy snem niewiniątka
nie dostrzegamy
zła jakie czynimy
to nasza normalność
dojrzyjmy piękno świata wrócimy na jego
jasną stronę
6.2023 andrew
wspomagamy upadek, zamiast podać rękę. Przykre to, bardzo
autor
andrew2402
Dodano: 2023-06-03 04:24:03
Ten wiersz przeczytano 594 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
gorzko o ludziach.
Oby tak się zdarzało jak najrzadziej.
Człowiek człowiekowi wilkiem, ale też i człowiek
człowiekowi człowiekiem.
Pozdrawiam serdecznie.
Niestety i tak bywa.