Upadek

I idziesz niby prostą drogą,
I niby dążysz do celu,
I niby nic, a coś się sypie
Bez twojej winy...

Paranoja i niepokój to motto poranka.
Dusisz w sobie coś, jeden mały upadek,
A póżniej - załamka do końca
I brak pocieszeń, a przecież to nie wszystko

Juz nawet nie wiesz co jest ważniejsze.
Stoisz nad przepaścią i sie zastanawiasz,
Ile jest wyjść - i po co było?

autor

martyśka

Dodano: 2005-01-05 15:50:28

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie