Upadek

Siedzę w pokoju cieniem okryty i życiem znudzony
bo przez życie została plama, przez nie zostałem zraniony
Ono nigdy nie było po mojej stronie
i przez nie moje ciało w Śmierci utonie
Zrobię tak jak każą mi cienie
Rzucę się z okna, spadnę na ziemię
Zostałem ja, noc i piętro dziewiąte
Szkoda że nie mogło być dziesiąte
Bez strachu i wahania robię krok do przodu
Spadam, już nie zobaczę matki ani Słońca wschodu
Julio, Miłość chyba nie została nam dana
wybacz mi, spadam, zostaniesz sama
Spadanie z tak wysoka chwilą tylko było
ziemia, nagle wszystko się skończyło

Nie Śmierć lecz ból został mi dany
przez Boga zostałem oszukany
Miałem nie widzieć, a tu Słońce wschodzi
zapłakana matka z tłumu gapiów wychodzi
Naglę się budzę i wiem że to był tylko sen
Sen, który śni mi się co dzień
Od kiedy przekroczyłem próg okna i roztrzaskała się moja połowa
Gdy tylko w sen zapadnę historia zaczyna się od nowa
Już nigdy nie skoczę bo paraliż mi na to nie pozwoli
Do Śmierci jeszcze wiele lat... Umieram bardzo powoli

Zainspirowany upadkiem Mariusza P.

autor

Marvel

Napisany: 2007-04-27 Dodano: 2008-05-10 00:10:26

Ten wiersz przeczytano 1046 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie