Upadły Anioł…

2006-06-16
Upadły Aniele, co się zbuntowałeś
Byłeś hołubiony i uwielbiany
Siedziałeś u boku Pana
Za swą pychę spadłeś w czeluści
Dlaczego swe oblicze odwróciłeś?

Dla tej miernej istoty z pyłu ulepionej
Tak kruchej i nieporadnej w swoich poczynaniach
Teraz nawiedzasz mnie i mamisz
Swe niecne czyny oblekasz pięknymi słowami
Obiecujesz wszystko
Nic w zamian nie oczekując

Twe czarne serce
Jad podłości przeszywa
Chęć zemsty i odwetu
Czaisz się w zakamarku każdej duszy

Patrzysz z podłością na te mierne istoty
Przez które odszedłeś z domu Pana
Twa chęć zemsty wciąż świeża
Jak nie zagojona rana

Dlaczego próbujesz mnie opętać, zniewolić?
Ma dusza nieśmiertelna
Należy do Pana
Nigdy nie będziesz nią władał!

Aniele ze skrzydłem złamanym
Odejdź w czeluści domu swego
Tam pohańbiony żałuj występku
Wijesz się ze złości

Bo tak mierna istota
Odnalazła swą drogę do Pana
Jemu oddaje swą duszę nieśmiertelną
Za którą gotów jesteś oddać
Wszystkie zaszczyty
Odejdź więc!
Zostaw mnie!
Nie wracaj więcej…!
Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-06-16 Dodano: 2006-06-18 00:48:44

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie