Uroki miłości

Bywa że to się wydarza w maju,
lub gdy zakwitną złote mimozy,
przychodzi miłość od dróg rozstaju,
słodziutka niczym łyżka glukozy.

Bywa ubrana w powiewną szatę,
w jej loki wiatr swe paluchy wplata
i choć na szpetną zerka facjatę
to jej nie odda za skarby świata.

Słucha cierpliwie z wielkim zapałem,
pachnące młodym winem androny,
z ciut drętwym, ale wzniosłym morałem,
po którym lepiej rosną poplony.

Będzie uwielbiać tańczyć do rana,
oraz gdy coś jej szepniesz do ucha
z ust szerokiego zrobi banana
bo jest najczęściej ślepa i głucha.

Karmić się będzie wieczną nadzieją
iż nie przeminą jej słodkie chwile,
że ją promienie słońca ogrzeją,
a w trzewiach będą tańczyć motyle.

Że się nie znudzi, że będzie wierna,
wszystko przetrzyma, oraz pokona,
nigdy na swą rację pazerna
choćby nią była stale nęcona.

Po jakimś czasie się okazuje,
że tkana z marzeń pęka kotara
mówiąc, iż drzewo nam owocuje
dopiero wtedy gdy się postarasz.

Mijają lata trosk i radości,
deszcze zmieniając w nagłe upały,
lecz przekonanie w twym sercu gości,
że te wysiłki się opłacały.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-07-01 Dodano: 2023-12-01 15:00:14

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie