usłyszeć
jestem ciszą w spojrzeniu
rozebraną z szarości
w dotyku myśli
samotne serce
niekochane
powoli rozkwita
mroźny wiatr
dotyka oszronionych drzew
zamarznięte liście
przerywają usłyszaną ciszę
jestem ciszą w spojrzeniu
rozebraną z szarości
w dotyku myśli
samotne serce
niekochane
powoli rozkwita
mroźny wiatr
dotyka oszronionych drzew
zamarznięte liście
przerywają usłyszaną ciszę
Komentarze (14)
Tematyka 'świat' to chyba nie bardzo, raczej
"Społeczeństwo", a wiersz sam w sobie - z podobaniem.
Urokliwy wiersz. Pozdrawiam cieplo :)
I serce ciszę usłyszy.
Ona tam głośna jest.
Samotność w ciszy i pojawił się dźwięk
Pozdrawiam ciepło:)
niech to samotne serce
powoli rozkwita.
Ładnie.
Ładnie.
Pozdrawiam :)
Pięknie!
Serdeczności przesyłam
6: cisza rozbudza wyobraźnię i..
choć smutna, nie jest do niczego
Wspaniale oddane uczucie smutku w samotności.
Pozdrawiam serdecznie:)
Wspaniale oddane uczucie smutku w samotności.
Pozdrawiam serdecznie:)
Wiersz wybrzmiewa jak
szelest chłodu samotności,
pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie Kiko.
Pozdrawiam serdecznie :)
+
Wiersz pięknie oddaje doświadczenia samotności i
oziębłości ... a w tle natura.
(+)