uśmiech dziecka
/na wieki wieków alleluja amen/
co mówi nam
ludziom myślącym
kochającym
którzy doszli poznania sensu
chyba nie jest osiągnięciem kultury
wszak lubimy baraszkujące gatunki
wszystkie które żywe wśród żywych
oczywiście najmilsze nam ludzi
mały uśmiechający się człowiek
siłami możliwościami natury
w ewolucji milionów lat
ciepło myślę o poprzednikach
małych austropitekach
malutkich neandertalczykach
cóż dopiero o homo habilis
i ja i ty i każdy
którym zdrowie dozwoliło na rozwój
pod opieką matki i dorosłych
z czasem nawet sakramentalnego ojca
uśmiech z pokolenia na pokolenie
uśmiech jakby z wiecznosci
głebi dna wszechświatów
w nieustannym rozwoju po Zenit
co człowiekowi mówi o człowieku
uśmiech dziecka
jest dobro jest prawda w nas
i piękno i sens
dlaczego jest tak mało udanych małżeństw
dlaczego rodzi się coraz mniej dzieci
dlaczego nawet nauka nie zna rozwiązania
na szczęście człowieka wiernych ludzi
wójt
Komentarze (4)
Wiesz, kiedyś w ZOO taki goryl spojrzał mi w oczy i
musiałem stamtąd wyjść i się napić.
Bo przytłoczyła mnie przynależność do ludzkiego
gatunku.
Jakoś, miałem przeświadczenie ,że powinienem wyciągnąć
go zza krat i wziąść ze sobą na browara
Nie wiem.
Ale apel jak pytanie dobry, mądry.
Uśmiech dziecka, co ma w sobie prawdę największą i
najprostszą zarazem.
Wierzę, że dzieci homo sapiens bawiły się, z małymi
"nikosiami"
Co robiły dorosłe homo, też wiadomo, każdy z nas ma w
sobie geny - neandertalskie.
Jakoś wzruszyłeś mnie swoim wierszem.
Pozdrawiam i dziękuję
Nie chcę by Pan pomyślał, że się czepiam ale czytam
drugi już Pana wiersz i litości...
To jest portal poetycki i choć większość z nas pisze
amatorsko to jednak wskazane jest by mieć podstawy z
gramatyki, składni i ortografii. Proszę popracować nad
prawidłową pisownią w języku polskim. Szczególnie nad
składnią, która zajmuje się budową i układem zdania.
Jak na razie to język jest tak koślawy, niezborny, ze
trudno wyłapać sens.
Temat wiersza dobry ale trzeba popracować.
Pozdrawiam