uśmiech smutku

"zakopana miłość w snach
szczęścia chwil namiastką"...ladnie:)+

Suzzi, policz, proszę, ile udało ci, w jednym prostym
tekście, „upchnąć” metafor dopełniaczowych:
- „uśmiech smutku”, „lampy dnia”(x2), „myśli wiatr”,
„warstwa piasku”, „obraz ziemi”, „szczęścia smak” i na
koniec jak wisienka na torcie
- „(… miłość (w snach)
szczęścia chwil namiastką”

Powiedz mi, proszę, bez tych wypełniaczy, o czym
opowiadasz? Co to za „płatki zamyślone (przesiąknięte
chłodem)” spadają i skąd? Dlaczego „wiatr myśli
zdmuchnął warstwę piasku” i z czego?
O jakich „lampach dnia” mowa? I jak wygląda „uśmiech
smutku”?

Próbowałam zrozumieć. Naprawdę się starałam, ale widać
doświadczenia i wyobraźni nie staje. Przepraszam.

miło się czyta pomimo, że smutny:)

Bardzo ładny i miły wiersz,
metafory na równi piękne, pozdrawiam

Aż się chce powiedzieć - uśmiechaj się smutku aż do
skutku:) Ładny wiersz.Pozdrawiam.E.

Pięknie, nic więcej nie powiem.

"Zapłonęły lampy dnia
anemicznym blaskiem" to chyba ta przedwiosenna szarość
tak smutno melancholijnie nastraja.
Pozdrawiam.

"zakopana miłość w snach
szczęścia chwil namiastką" - podoba mi się. Cieplutko
pozdrawiam