Uśmiechem

pamiętaj, że te obce ramiona nie muszą być wcale
obce...

"Niewiara w wiarę głębszego sensu", znam to z własnego
doświadczenia. Trudna sytuacja... Dobry metaforyczny
wiersz.

piękny wiersz tyle w nim życiowych refleksji,
pozdrawiam serdecznie

Uśmiechem wszystko zwojujesz …
Więc uśmiechaj się nawet przez łzy bo warto…a
nadzieja niech kroczy obok Ciebie…Pozdrawiam
serdecznie

Na wszelkie rozterki, zawirowania życia, na codzienną
"niepogodę " duszy - najlepszym lekarstwem jest
uśmiech.

Uśmiech lekiem na całe zło, to w wielkiej przenośni,
ale coś w tym jestem woli mieć przy boku osoby
uśmiechnięte i zadowolone niż smutne i ponure..

życie nie miało być łatwe, ale nieraz tak niedużo
potrzeba żeby je ulepszyć...uśmiech
chociażby...;)"..Otulmy się w ramionach obcości
–
Tak dobrze będzie nam spać.."-to mnie jakoś
poruszyło:...najwięcej krzywd doznajemy od
bliskich...i nieraz chce sie uciec w nieznane,
obce...Smutny, prawdziwy wiersz o ciemnej stronie
zycia;)

witam z radością i zapraszam do wspólnego bejowego
stołu poezji....niech jak ten wiersz pozostanie
skrawek tajemnicy na serca dnia...

Jak jest cięzko i chwile zwątpienia targaja nasze
serce-dobrze jest po prostu sie usmiechać.Usmiech to
wielka siła w stosunkach między ludźmi.Ładnie ujęte

witam z sercem otwartym i na powitanie zapraszam na
szampana.

Wiersz ma coś w sobie... Na pewno dużo racji, a
zwłaszcza że faktycznie jest dużo złych zakończeń i
brak nam czułości.