Utracona Nadzieja

Justynie, mej straconej miłości.

Mając zamknięte oczy, ujrzałem twarz.
Otwierając je, obraz ten sam przed duszą mam.
Sięgając pamięcią do lat najdawniejszych,
widzę oczu twych promienny czar.

Spoglądam w dni i noce, szukając gwiazdy blask.
Rozmyślam będąc w podróży chwili,
nie myśląc o otchłaniach zła
czy straconych chwilach życia, gdyż

otuchy sił dodaje mi, szkic Twój w sercu mym.
Mijały godziny, dni, tygodnie, uczucie wzrastało.
Teraz, gdy odważyłem wyznać się Amor
usłyszałem „Zajęta jestem, nie wiedziałeś?…”

Serce me niczym kryształ lodu roztłukło się,
miłość umarła wrzucając radość do Hadesu.
Tam podstępny Cerber przejął ją,
próbując zniszczyć chwilę tą.

Co jeszcze mógłbym teraz rzec?
Na mej drogi namiętności kres.
Chyba tylko tyle. I tak kochać będę Cię,
Żaden czas z pamięci mej,

wspomnień tych nie usunie, oh nie
W pamięci Ty, w sercu ślad.
Wiele pięknych słów.
Miłości czar.

autor

Krzysztof DiCarvendes

Napisany: 2008-02-18 Dodano: 2008-02-22 11:58:30

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie