UWIĘZIONA WSPOMNIENIAMI
Przeszłość pozostawia trwały ślad
przeszywający ból
wspomnienia jak ulewny deszcz obmywają
samotność
Stary okurzony zegar czas
odlicza mą rozspacz
ma miłość gdzieś pomiędzy wierszami
zagubiona w gąszczu codzienności
Jestem jak kanarek w klatce
uwięziona wspomnieniami
jak tonąca barka bez sternika
na oceanie goryczy.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2009-04-25 10:41:04
Ten wiersz przeczytano 454 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
są wspomnienia co dają smutek i trwać w nich to
zatrzymanie i nieraz pięknych co biegną nie dostrzega
się Wiersz ma tą trafną nostalgię Bardzo ładny bo
wiosna uśmiechnie się Pozdrawiam ciepło :)
Wspomnienia są , jakie są.Czasami tłuką sie po głowie
dokuczliwie.Ale mozna próbować ich odganiac od siebie,
nie zawsze sie to udaje.Wiersz pobudzajacy do
refleksji...
tutaj zaimki są zbędne. wiersz na nich traci. wyczyść
bo warto. "Stary okurzony zegar czas/
odlicza rozpacz/
a miłość gdzieś pomiędzy wierszami/
zagubiona w gąszczu codzienności" pozdrawiam ciepło :)
Więcej optymizmu sąsiadko. Optymizm w życiu czyni
cuda, a jeżeli dojdzie do tego jeszcze wiara ...