***/w dotyku/
w dotyku dłoni
jest ciepło poranka
nagły strumień światła
pulsujący w ciele
a w szepcie jest radość
co się skrapla ciszą
na skraju pocałunku
oddechu i ramion
perlistość naprzemienna
wspólnych niedowierzań
człowiek to jest ciało
obleczone w kosmos
a wszystko to wierzyć
w istotę pragnienia
najprawdziwiej goręcej
przeistaczać w jabłoń
znów czekać na dotyk
poranek
jesienie
autor
Chianti
Dodano: 2022-02-02 23:21:42
Ten wiersz przeczytano 1520 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Pani też cudowny, też ze wszech miar :-) I bardzo
wzrusza. Kłaniam się nisko i pozdrawiam :-)
człowiek to jest ciało
obleczone w kosmos
Myślę ze ciągle do odkrywania :-)