wciąż czekam

...wyciągnąłeś dłoń...

Panie stałeś się moim natchnieniem,
które powróciło w chwili zwątpienia,
że jeszcze zdołam coś stworzyć dla ludzkiego istnienia.
Że będę w stanie podnieść się z ziemi,
otrzepać z kurzu kłamstw i poniżenia.
Dałeś mi siłę by znowu oddychać,
by głośno wyrażać swe sądy.
Nie bać się słów złośliwców zaślepionych zazdrością.
Wskazałeś mi drogę przez mroki cierpienia.
Stałeś się iskrą przewodnią by doprowadzić mnie do zwycięstwa...nad tłumem nierozumnych,co kamieniują słowami za niebycie z ich plemienia...
Doznając Twej łaski ukazałam łaskę niemądrym,co katują za to...że nie są ową ofiarą?!

...lecz z ust Twych nie padły żadne słowa...

autor

wiorka_18

Dodano: 2007-07-25 19:35:40

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie