Wcielenie
Samotny...w każdej ludzkiej mierze
Kaleka...ciałem swym zmęczony
Ignorant...tuż na skaju wierzeń
Bezradny...własnym "nic" spaczony
Niewolnik...by dla innych szukać
Odmieniec...bo nie wolno znaleźć
Ułomny...gdyż niezdolny słuchać
Niewdzięczny...słysząc cudze żale
Beztroski...żeby poznać szczęście
Moralny...by nie łamać prawa
Wymowny...kryjąc drżące ręce
Obłudny...chcąc przyjemność sprawiać
Samotny...bez niczyjej łaski!
Niewolnik...tylko własnej doli!
Beztroski...by nie zgubić maski!
Mocniejszy...dla kolejnej roli...
autor
Revan
Dodano: 2009-06-03 19:54:53
Ten wiersz przeczytano 600 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ładny wiersz,pozdrawiam
odebrało mi mowę ! Bardzo dobry wiersz ,wpadłam tu
przypadkowo i dziwię się,że nie
piszesz.szkoda!!!-fajnie się czyta takie wiersze,masz
fajny smak.pozdrawiam
Potrafisz ubrac w slowa najtrudniejsze i zarazem
najprostrze sytuacje zyciowe.W tym wierszu
przedstawiasz po troszce kazdego z nas borykajacego
sie ze sprzecznosciami miedzy sumieniem a
rzeczywistoscia.Bardzo mi sie podoba.
Wiersz z intrygującą grą słów, a co do wielokropków,
to zgadzam się z MISTIQUE.
Bardzo dojrzale, ładny wiersz.
Bardzo samotny wiersz,smutek wylewa się z każdego
wersa i choć jest dramatyczny ma w sobie to
,,coś''pozdrawiam
wielokropki zamieniłabym na myślniki (to jednak
bardziej na czasie), czasy Norwida mamy już za sobą.
tak się dziś nie pisze. staraj się nie wprowadzać do
tekstu wielokropków. są zbędne. przemyśl. dawno temu
też tak pisałam, ale wiele osób zarzucało, że to błąd.
pozdrawiam ciepło :)