Wędrówka
Idę przez sen głęboki,
Niczym przez las ciemny.
Myśli,
Sny moje-
Niezbadane-
Jak drzewa rozłożyste przesłaniają mi
horyzont...
Sama idę.
W strachu wędruję przez noc,
Pomiędzy drzewami...
Wreszcie znalazłam ścieżkę-miłość
Twoją...
Zaufałam...
I prowadzi mnie ona przez niepewność lasu
zdarzeń...
Ścieżka miłością Twoją usłana,
Miłością moją oświetlona...
Kręta dróżka mojego życia.
autor
Ania (Angie)
Dodano: 2006-04-24 11:50:45
Ten wiersz przeczytano 680 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.