Weny brak! (chwile)
Miłość, temat oklepany.
Zazdrość, często przerabiany.
Ból, no może kiedy rany?
Radość, chyba nie ma o czym?
Może oczy? Tak to oczy!
One mają w sobie głębię,
w oczach dzisiaj się zagłębię.
Chociaż, może lepiej dłonie?
Dłonie pieszczą, gładzą skronie,
tańczą sprawnie gdy rozpusta…
Zamiast dłoni będą usta!
Piękne, pełne i namiętne,
drugim ustom często chętne…
Może nogi? Może uszy?
Tłok pomysłów wenę głuszy.
Zamiast weny szumy słyszę,
nic już dzisiaj nie napiszę!
autor
Viola
Dodano: 2013-06-05 11:38:37
Ten wiersz przeczytano 1428 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
życiowo.....
jak są dłonie, nogi, usta, to już
widać że rozpusta...
więc jest wena i to wielka
piękny wiersz - weny kropelka
Pozdrawiam serdecznie
Dotyk znany mi tylko z podania dłoni...bo to tak wiele
a tak nie wiele...oczy ..no takw nich jest cała prawdy
głębia.Fajnie napisane i z chumorem;-)
jednak napisałaś, tematy powtarzają się, ale mogą i
mają różne oblicza...
Gdy mowa o wenie, to nachodzi mnie (przypominając się)
takie właśnie imię psa. :)
:D
I bark weny wyszedł poetce na dobre.
Pozdrawiam
Tyle pomysłów, to i wena się zjawi:). Pozdrawiam,
Violu