wezmę błękit nieba
wezmę błękit nieba
myśl zroszoną słońcem
i purpurę maków
łany pól zdobiącą
wysnuję niteczkę
z aromatu ciepła
by żadna z chwil miłych
Tobie nie uciekła
Niech budzi całusy
pod dotykiem wiatru
maluje baśniami
scenerie teatru
Niech każdy dzień bywa
sztuką do przeżycia
głośną albo cichą
tonącą w zachwytach
w zieleni dryfując
pachnie bezpieczeństwem
i budzi namiętność
z miłości szaleństwem...
autor
Maryla
Dodano: 2008-06-08 10:21:11
Ten wiersz przeczytano 3260 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Przepiękny, pełen nadziei i optymizmu wiersz, piękne
delikatne pióro, super rytm wiersza, czytałam z
niekłamaną przyjemnością i oczywiście jednym tchem.
Namalowałaś słowem istny eden,tyle żaru jest w Twoich
słowach i determinacji ,że na pewno się uda.:)
piękny jak zwykle, już nie wiem jak mam pisać o
Twoich wierszach, zachwycają mnie po prostu.
bardzo obrazowo i cieplo przedstawiony wiersz ..bardzo
dobrze sie czyta
sami potrafimy przemalowac swiat - majac Twoja
wyobraznie
Pragnienia malujące miły obraz życia. Gdyby tak było
jak w naszych marzeniach... Wydaje mi się że bardziej
sensowniej by brzmiało ( Myśl paloną słońcem)
Niech każdy dzień będzie sztuką do przeżycia..trzeba
go zagrać tak dobrze żeby wzbudził aplauz publiczności
i o to właśnie chodzi docenić życie, chwile razem.
subtelny piękny wiersz
Cudowny wiersz czytajac go czuje, że jest wiosna i
dziękuje ci, że go napisałaś. Poczułam ciepło ;)
Rozplynelam sie w cieplym klimacie wiersza a
przedostatnia zwrotka- dla mnie prawdziwa perelka:)
bardzo miło czytało się wiersz:) w sam raz na
optymistyczne rozpoczęcie dnia
Niesamowity klimat wiersza, tak zwiewnie, odrobinę
romantycznie... bardzo mi się podoba
Jakże malownicze są Twoje myśli,ciepłe
Cudowny, jak wiosenny wiaterek wiersz o miłości.
Płynie po prosti po niebie.. gratuluję.