Wiara

To wiersz z mojej szuflady,chyba pierwszy,który napisałam w czasie trudnym dla mnie...dedykuję wszystkim tym,którzy utracili nadzieję*

Choć jestem bezsilna mam jeszcze nadzieję,
że ciepły wiaterek złe myśli rozwieje,
i porwie mą duszę pustą, zalęknioną,
nasyci i zwróci siłę utraconą.

Choć z dala dobiegła mnie nowa udręka,
nie chcę się już bać, swą duszę zadręczać.
Będę się czołgać dopóty nie zdławię
tego co w sercu rośnie w wielkiej wrzawie.

Nie chcę się poddać choć nadzieja mała,
lecz jeszcze mi wiara boża pozostała.
Wiara, która iskrzy się we mnie głęboko,
żeś Ty mój Boże jesteś mą opoką.

Opoką wszelaką na serca ratunek,
aby mu dostarczyć mocniejszy ładunek.
Bym mogła się zmierzyć z losem w swej niedoli,
bym nie czuła bólu, kiedy strasznie boli.

Ty mnie Boże Święty strzeż w każdej godzinie,
dopóki życie moje na ziemi nie przeminie.

http://przemiana.biblia.pl/index.php?page=00&id=00-03

autor

karenka

Napisany: 2020-02-04 Dodano: 2020-02-04 10:23:54

Ten wiersz przeczytano 1469 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie