wichrowe

Bardzo na tak:) na wesolo, w odbiorze - prawie
bezrefleksyjnie:)

Marzenia o odczłowieczeniu się są piękne, ale do
czasu. Dla mnie tym czasem jest moment, w którym
filharmonia da jakiś ciekawy koncert.

Widzialam Cie , uroczo wygladales w ramionach tej
przyrody !!! Bogna

Wiersz jest niesamowity!!! jeden z lepszych które
dzisiaj czytałam!Jestem pod wrażeniem BRAWO!!!

Tego wiersza nie mogłam przeoczyć ;) Brzmi prawie jak
dedykacja :))) No i oczywiscie nie może się w związku
z tym nie podobać więc się podoba :)

Swietny wiersz!Niesamowicie plastyczne metafory...
szkoda, ze nie moge zobaczyc tej pozy na zająca pod
świerkiem czy poczuc wiatru, ktory tarmosi włosy
erotycznym muskaniem

Ślicznie opisany człowiek i jego myśli na łonie
przyrody...piękna ta przyroda w twoim wierszu...a i
sens piękny...podoba mi się.

Bardzo "ludzki"z autora człowiek,dobrze jest czasami
wybrać się na łono natury;przytulić jakieś stare
drzewo,poleżeć "z głową w chmurach" na jakiejś
polanie,poobserwować zwierzęta i poczuć się jednym z
nich-po prostu cieszyć się przyrodą ;bardzo ładnie
udało się to Panu przedstawić w wierszu,z
przyjemnością czytałam,
szczególnie podobało mi się ponowne "uczłowieczanie w
pośpiechu ślimaka".

Ciekawie opisałeś uczucia bardzo mi się podoba.
plusik. ; p