Wichrowe wzgórza

Wichrowe wzgórza pełne niepokoju,
goryczą troski wokół otoczone,
chylą się w pokłonie swemu przeznaczeniu
jak obłoki wiary udręką natchnione.

Wichrowe wzgórza rozszalałej duszy,
targane siłą ponurej boleści
u bram serca,na oścież rozwartych szeroko,
gdzie smutek jedynie tęsknotą szeleści.

Tajemne moce rozwinięte w bólu
szponami żalu zmysły rozdzierają
a pragnienia szczątki,jak płomyki ciszy
wśród pustych przeżyć smętnie dogasają.

Łzy czasu zastygły w niemocy szalonej,
mrok złudnych myśli gorzko zapanował
i nie ma nadziei,żeby choć przez chwilę
to,co było piękne,przy życiu zachował…

Wiersz ze zbioru " Rezerwat smutku "

autor

Allan Keens

Napisany: 2002-04-04 Dodano: 2016-03-26 15:53:30

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie