Życie w kamieniu wykute
Kamienne serce i kamienne ciało,
to wszystko,co mi pozostało
po namiętności jak ogień gorącej,
błogosławionej,choć zniewalającej.
Tak w jednej chwili zamarły wspomnienia;
myśli ulotne,słowa i spojrzenia
a uczucia dawne duszy już nie słyszą,
-duszy,co się stała snu bolesną ciszą.
W tej ciszy nagiej,w tej ciszy istnienia
życie w nieustanny smutek się przemienia
i tylko czasem westchnieniem płomiennym
wskrzesza pragnienie ...
-by stać się kamiennym.
Wiersz ze zbioru " Rezerwat smutku "
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.