Wichura.

Rozszumiala sie w wichurze
moja brzozka przed oknami,
ale to juz w jej naturze
tak kolysac galazkami.

Wdziecznie gnie sie i przegina,
pieknie kokieteria tryska,
jakby chciala mnie zachecic
do udzialu w tych igrzyskach.

Choc bezlistna, jakze zywa,
prawi mi znow jakies basnie,
slucham, patrze i ...przegrywam,
no , bo w styczniu- kwietniem trzasnie?

Tylko jeszcze nie ubieraj
swej sukienki serduszkowej,
zaraz luty ci przyniesie
nowy szal bialopuchowy.

Ale tancz do woli jeszcze
z wiatrem, rozhulanym panem,
pewnie tancem tez zmeczony
zasnie slodko tuz nad ranem.

A ja cala zachwycona,
wdzieczna twym rozkolysaniem,
chyba bede pisac wiersze
i tez zasne gdzies nad ranem.

autor

Maeuslein

Dodano: 2007-01-14 00:09:11

Ten wiersz przeczytano 1661 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie