Wieczność godziny

A ja Cię wtedy sobą owinę
W pieszczoty lukrze turlając miłość
Umyślnie pragnień wzbudzę lawinę
Nagłe katharsis - szczęściem spowiło

Zerwę blokadę powściągliwości
Czas przepędzając niechętny czekać
By do rozkoszy prawo móc rościć
Malować szczęście - chęcią człowieka

Nasz świat przesunę na prawą stronę
Robiąc nam przestrzeń na pierwszy taniec
Mrok w nim udepczę wszystkim zapłonę
W pierwszej melodii - usłysz szemranie

Jednym podmuchem szat tajemnica
Zniknie pod dłońmi - opór nieznany
Jak to możliwe gdy świat zachwyca
Niechciane smutki kryją kurhany

Miodem nasycę napoję winem
Na strzępy zedrę przestrzeń dzielącą
W wieczność zamienię każdą godzinę
Karmiącą bliskość chwilą owocną

autor

Arturro

Napisany: 2020-03-14 Dodano: 2020-03-14 19:36:28

Ten wiersz przeczytano 1201 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie