Wiedza i Bóg

Czy wiecie, że śmierć, nowym jest życiem?
Że koniec, jedynie przebudzeniem?
Że kosmos nieskończony, a tam jego końcem, nieskończenie?

Choć w świecie abstrakcji, nie sposób doznać olśnienia,
w świecie, który nieustannie sie zmienia,
nie sposób złapać chwile,
bo o ile sie nie mylę, czas nie istnieję,
wers poprzedni, teraz to już, jedynie wspomnienie.
A już, nikt inny jak przyszłość nam niesie.

Więc, gdzie teraz jestem, pod ciężarem pytania,
mózg bezwładnie gnie się.

I na nic tu, nauki lata całe.
Przeczytane księgi.
Tak na prawdę, wiedzę ludzką, niewiedza gnębi.
Dla ludzi nauki, ból jest to tęgi.

Nie zamierzałem jednak życia, spędzić na słowach, bez wahania skierowałem się do Boga,
bo w nim tkwi najważniejsza odpowiedź.
Kim i po co, tak naprawdę jest człowiek.

W świecie, który ja uznaje
nie ważne jest co mówią o mnie inni,
ważne, jest to, że w sercu jestem niewinny.

nie ważne są, wyniki życiowych działań.
najważniejsza jest ilość pokładanych w nim starań.

Dla mnie porażka, to szansa do wzmocnienia,
Na wygląd, nie patrzę bo ciało więzieniem duszy,
i granicą naszych możliwości. pełne jest bólu i
niedoskonałości.

Nieraz, gdy strażnik oko przymyka,
gdzieś w nieznane, nocą się wymykam i
sam na sam z naturą i Bogie powoli zanikam.

autor

wena magia i noc

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-04-22 19:01:52

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie