Wielkopostna modlitwa grzesznika

Odbieram ten utwór jako wiersz-spowiedź. Każdy z nas
może treśc zawartą w tekście odnieśc do siebie. Tylko
dobry znawca duszy człowieka może napisac taki wiersz.

Przepiękna modlitwa.Jestem pod wrażeniem.

Chyba sobie wydrukuję i dołączę do pacierza

na czasie treść, podoba mi się

do Skauta: hm, martwi mnie, że po naszych rozmowach
"odbiłeś" w drugą stronę - teraz ćwiczysz styl, ale to
są takie wydmuszki. nie musisz "przerobić" całego
katalogu form poetyckich, bo to bez sensu, raczej
powinieneś skupić się teraz na wzbogacaniu słownictwa
i skojarzeń, poczytaj różnych autorów od Honeta po np.
Miłobędzką , Pado, Sosnowskiego, Kaźmierskiego.
zaobserwuj jak różne formy i style może czasem
przyjmować podobną treść.
----do złośliwca?: trafiłeś kulą w płot, bo akurat
Miranda jest autorką, która dużo pracuje nad swoimi
wierszami i nie szuka taniego poklasku. pisze o wiele
lepiej od Skauta i moim zdaniem może zabierać głos w
tego rodzaju sprawach. A poza tym "chojnie" piszemy -
'hojnie'. I w dodatku jakieś brednie o złocie?
--do huan: wiesz Parazyt , ciekawi mnie ile jeszcze
założysz kont i tożsamości, te znam już od jakiegoś
czasu: pastorek, pavulon, znawca, huan, parazytbis,
malutki1410, kocur33. wcześniej pisałeś jako Kormoran.
dobrze, że przynajmniej już żadnych wierszy nie
publikujesz.

Znowu wiersz bardzo ładny-zmusza do refleksji.Czytałam
go dwa razy powoli z rozmysłem.Pozdrawiam

Skaut bardzo ciekawie opisujesz style i formy lubie
poczytac .
Trzeba miec odwage samobojcy poniewaz tworzac po Dante
Alighieri mozna otrzymac taki wynik ... Miranda Twoj
komentarz moge tylko nazwac Divino .
Bardzo rzeczowy to jest wlasnie konstruktywna krytyka
uczy rowniez innych .
Te liryczne koszmary zapamietam postaram sie nie
stosowac w moich ... gniotach .

Piękna modlitwa ...

Łatwo można posiąść jako normalną modlitwę
Wielkopostną gdyż bardzo ciekawie jest napisana i
oddaje myśli które mogą pasować każdemu wiernemu,a mi
na pewno..powodzenia

Wybacz, ale tez uważam że Twoje wprawki w pisaniu nie
są zbyt dobre, bo ten uważam za taką wprawkę i to
raczej niezbyt udaną... więc nie rozumiem dlaczego
wystawiasz jako ostateczny wiersz... jeżeli
posługujesz się już jakąś określoną formą, to
powinieneś być konsekwentny i przestrzegać określonych
zasad jakie ona narzuca... jak byś nie kombinował to
tam nie ma rymów, bo rymy polegają na takich samych
głoskach, asonanse na takich samych samogłoskach a
konsonanse na spółgłoskach, a tamte zbitki są z
czapki, nie ma bata żeby to był aso czy konsonans,
dysonans też nie, bo dysonanse są budowane na
różnorodności bodajże ustawienia akcentów, ale tego
nie jestem na 100% pewna, w końcu wciąż się tego
uczę... nie wystarczy posłużyć się tylko definicją z
encyklopedii... zresztą dość razi mnie Twój wykład na
ten temat, wystarczy podać tylko źródło i każdy kogo
to interesuje do tego zajrzy...

Jakże poetycka modlitwa o litość i zrozumienie... a
Bóg ponoć kocha swoje dzieci bez wzgledu na względy

Widzę, że czas refleksji i chęci zmiany samego siebie
przychodzi nie tylko w młodym wieku - ja jestem
wulkanem uczuć leżącym na Syberii.

MIRANDA X i STAŻ nie bylibyscie soba gdybyscie do
dobrego wiersza nie dodali slow potepienia - chodzi o
co? o top? o glosy? a moze to zloto ktorym portal tak
chojnie obdarowuje? Wstyd mi za takich jak Wy - co Wy
nam pokazujecie w swoich wierszach? Mnie akurat ten
wiersz jak i wiele innych przypadl do gustu i nie
chodzi mi wcale o glosy bo bywam tu rzadko

Zgadzam sie z Miryndą X. W wierszu brakuje polotu,
spontaniczności. Wewnętrznej siły. Jest jak zadanie
matematyczne. Chłodny, pomimo użytych słów. A także na
miejscu będzie tu cyt: "Jak trwoga to do Boga". Dał
nam Pan Bóg wolna wolę, więc nie siedź na tapczanie
jak leń a weź się za robotę, żeby Bóg nie musiał się
za Ciebie wstydzić. Pozdrawiam

Temu wierszowi-modlitwie, brakuje elementu
spontaniczności, wszak wtłoczony jest w określone
założoną formą ramy i tak napisany. Budzi zażenowanie
czynionymi publicznie, ogólnikowymi samooskarżeniami
i więcej tu próby efektownego popisu oratorskiego, niż
autentyzmu. Zamiast spodziewanego wzruszenia budzi
niesmak.