Wierny
Pozwól zapomnieć.
Już nie chcesz kwiatów
polnych, róż i tulipanów.
Nie obchodzi Cię ich zapach.
A ja? Nadal je przynoszę
bukietami słów – wierszem
chcę przystroić Twoją skroń.
Kładę pod Twoje stopy,
wciąż wiernie jak pies,
tylko... z lekko
podkulonym ogonem.
Już mnie nie oduczysz.
Komentarze (28)
Czego to człowiek nie zrobi dla kobiety,ech!Ładny
wiersz Pozdrawiam
Dobrze oddane emocje nieodwzajemnionego uczucia.
Pozdrawiam :)
jeśli o sobie to życzę zapomnienia,
w moim klimacie:))
świetny smutny wiersz pozdrawiam ;))
Ładny, smutny..Pozdrawiam! +
Wierność to siostra miłości.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam:)
czy warto tak zabiegać o coś co juz może nie wróci -
podaruj kwiaty innej
piekny wiersz z nutką nelancholii
Smutny ale dobry. Miłego weekendu.
Widzę się w tym wierszu - to ja - ten pies...żaaaal,
że tak wyszło. Nie oduczę się.
Dobry tekst, trafia. Pozdrawiam :)
Jak się zwracać do ukochanej? Ano wypróbuj oba
sposoby, to się dowiesz. I nie obrażaj się od razu za
uwagi, bo bardzo dużo jeszcze musisz się nauczyć. W
każdym, razie w tworzeniu poezji, ale i chyba w życiu
także. A każda uwaga może się kiedyś przydać.
Spoksiku, lepiej powiedzieć do swojej dziuni "chodź
się r****ć, mała"? Jak kto woli. Bez odbioru.
"bukietami słów – wierszem
chcę przystroić Twoją skroń."
- już tylko ten fragmencik starczy, żeby całość uznać
za kicz - sorrki. Kto dzisiaj tak mówi do ukochanej?
Przecież by go wyśmiała.
Sam musisz zrozumieć, że nie warto...rozpamiętywać,
dłubać w przeszłości. A trzeba zacząć żyć, otwierać
się na nowe znajomości.
Nie pozostaje mi nic innego jak powiedzieć - kolejny
świetny utwór!
doskonały wiersz, ależ pokłady emocji, niesamowity...