B E Z D O M N Y

zmartwionym spojrzeniem
wzdycha do życia kruchego
serca cichym milczeniem
człowieka bezradnego...

co kiedyś rozmawiał z gwiazdami
ze słońcem przemieżał świat
w uśmiechu biegał ulicami
w poczuciu że jest coś wart...

trzymając w garści wspomnienia
koc...parę butów...walizkę gratów
butelkę na chwilę zapomnienia
bezdomny żebrze o kilka drobniaków...

Jamie2006

...pamiętajmy że wszyscy jesteśmy dziećmi Boga...a bezdomni to również ludzie nie zapominajmy o nich szczególnie teraz gdy mieszkają w objeciach zimy...

autor

Jamie

Dodano: 2007-01-26 00:05:21

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie