***
szarp mą duszę
dumy nie oszczędzaj
pazury zatapiaj głęboko
kiedyś serc królową
dziś służącą
potępionych krzywdą
smutkiem zbytecznym jest
pamięć o straconym
sól w ranę
wcieraj namiętnie
niech cierpię katusze
płaczcie marzyciele
marni idealiści
straceni
autor
Wiktoria Szalona
Dodano: 2010-02-15 21:43:49
Ten wiersz przeczytano 389 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.