***

Zagubiona w codzienności
Nie potrafie odnalezć siebie
Błąkam sie po świecie
Nie mogąc znalezć swego miejsca
Chodzę wśród tłumów ludzi
Niezauważana przez nikogo
Spoglądam na ich twarze
Nie dostrzegając żadbych uczuć
Patrzę im w oczy
I widzę jedynie pustkę
Żyję wśród ludzi
Wiedząc iż ludzmi nigdy nie byli
Pozbawieni uczyć i emocji
Nie zauważają krzywdy drugiego człowieka
Wole już chyba urzeć...
Niż życ samotnie wśród takiego społeczeństwa

autor

Selen256

Napisany: 2008-10-21 Dodano: 2008-10-24 20:36:47

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie