Wiersz
Urodził się podczas jakichś warsztatów
z wiosną w sercu choć była to już zima
poznał wtedy kolegów pośród poematów
jedna miniatura na pewien czas go
zatrzyma
po licznych szlifach zmieniony nie do
poznania
tak bardzo był dumny wówczas z samego
siebie
miał tyle bowiem wtedy do przekazania
choć ktoś inny był też w siódmym niebie
aż dał ponieść się wszystkim zmysłom
kiedy dopisywano doń kolejne dedykacje
a potem wszystko jak bańka mydlana
prysło
skończyły się owacje gratulacje i
recytacje
i rozeszły się jego i kogoś kręte drogi
ktoś inny był już gdzie indziej myślami
być może w jakimś tomiku lub antologii
zapełniał kartkę nowymi już słowami
on pozostał samotny na blacie biurka
między innymi poszarzałymi papierami
jeden wierny kumpel kałamarz i dwa
piórka
wraz z koleżankami stalówkami
nuciły mu kołysankę do wiecznego snu
tak kończył swój żywot papierowy
przez mało znanego autora napisany
na pożółkłej kartce całkiem nie nowy
nie przeczytasz tamtych słów tam i tu
nie wstawi ich nikt na nowe strony
to przez niewdzięcznych porzucony
w chaosie świata zagubiony
na zawsze zapomniany
wiersz
Maciek.J
Komentarze (14)
wiersze jak dzieci, dorastają kochane lub nie, często
niechciane, nie proszą się na świat, tylko autor wie
jak bardzo chcą żyć i być czytane;)
pozdrawiam serdecznie
Serdecznie pozdrawiam wszystkich i dziękuję za
komentarze -prawie wszystkie były zgodne z moimi
odczuciami... praktycznie tylko jeden odstaje ale ten
czytelnik już tak ma...
Popraw, popraw, popraw,
Tak nieprofesjonalnie, niedobrze, źle.
Jak oszlifujesz- to będzie dobry wiersz.
Tylko że to już nie będzie mój,
a zupełnie kogo innego.
"Na zawsze zapomniany wiersz".
Takie postępowanie zniechęca,
sprawia, że fruuu do kosza.
Piękny.
...i - niestety - bardzo wiele wierszy zasługuje na
taki los.
Przywołujesz Maćku wspomnienia. Wracam nimi do moich
wierszy które pisałem w młodzieńczych latach. Nikt ich
nie przeczyta i nikt nie zobaczy. Wszystkie zostały
utracone i poszły w niepamięć. Nie przyszło mi do
głowy aby je gromadzić i zachować.
Pozdrawiam z upodobaniem do Twojego refleksyjnego
wiersza,
Marek
Urodzi się nowy i może lepszy?
każdy ma swoje 5 minut, po czym wszystko
przemija...pozdrawiam
Postępuje tak jak GrzelaB. Myślę, że spisane moje
myśli i rozmyślania zginą jak mnie już nie będzie na
świecie. Udanego dnia z pogodą ducha:)
ileż takich wierszy ginie bezpowrotnie...
Ja nie wyrzucam :). Wracam do nich, poprawiam. Są
zawsze gdzieś w pobliżu. No ale kiedy mnie nie będzie
i to pewnie będzie też i dla nich śmierć :(.
Pozdrawiam serdecznie :)
Miał swój czas, ale przeminął, jak my wszyscy. Bardzo
udany wiersz. M
a szkoda na pewno był wart czytania i opublikowania:)
Czytałam wzruszona, ile takich wierszy usnęło...
Plus+
Pozdrawiam serdecznie...
dla mnie ...jet to piękny wiersz...pisany złotymi
zgłoskami ...pozdrawiam Ciebie serdecznie ...