Meta- (popr.)

"Wszyscy oni dość zgodnie analizowali metaforę jako wyrażenie złożone z dwóch (niekiedy trzech) terminów. Dwa podstawowe z nich to „determinatum” (człon określany) oraz „determinans” (człon określający). Richards określa je jako „tenor” i „vehicle” (przyjęły się w polszczyźnie jako „temat” lub „ładunek” oraz „nośnik”; temat spełnia funkcję signifiant części detenimującej i jest otwarty dla niesprecyzowanego signifié), zaś Black używa określeń „focus” i „frame” (moglibyśmy je nazwać w języku polskim „skupieniem ostrości” oraz „ramą”). Retorycy z Liège dodawali jeszcze do nich „intermédiaire” czyli „pośrednik”, uzasadniający związek dwóch wymienionych powyżej elementów."
(Paweł Marcinkiewicz Koniec poezji? Granice tropów)






Będziemy udawać, że jest w tym przestrzeń,
ład i porządek rzeczy. Może jeszcze to,
co wyprowadza poza skupienie ostrości
i ramę. Teraz obrazek prawie kompletny.
I tak nas przeniosło – mówisz. Myślę - zawsze nas przenosi.

Jak tamtego lata kiedy odszedł Vincent.
Zbrzydło mu życie w zbożu, buszowanie kruków
od kreski do kreski, żółć, ładunek własny.
Uratował głowę, odciął się wszystkiemu.
Stanął na przekór. My tylko szepczemy.

Potrafimy się zgubić, ukryć wszystko w cieniu.
Niżej wisi słońce. Pali i kracze. Odnajduje nas,
kiedy wyznaczamy powrotne drogi.
Ziemia twardnieje z ironicznym gwizdem.
Kurz myli tropy, jest wciąż inny, ucieka, a wtedy

wiersz domyka kratka

autor

komnen

Dodano: 2009-07-15 09:36:32

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie