Wiersz do człowieka samotnego
Siedzisz w pokoju w samotności
Niczym w lochu na Guantanamo,
Niemal umarłeś, brak Ci miłości,
życie się toczy ciągle tak samo...
Choć dzień jest piękny, ptaki śpiewają
I widzisz Słońca promienie,
Wszyscy od Ciebie wciąż uciekają,
Marzenia się snują jak cienie...
Masz dość tego miejsca, masz już dosyć
ludzi
I żaden promień nadziei nie budzi...
Znicz na Twym grobie dziś zaczął się
tlić,
Z radością umierasz, bo nie chcesz już
żyć...
autor
siela
Dodano: 2007-04-22 12:29:40
Ten wiersz przeczytano 427 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.