Wiersz pięćset dziewiedziesiąty...
Byś radość w swe dłonie złapał
niech ci smutek po piętach nie drepcze
i nadziei opowiedz o swych planach
ona cie nie zawiedzie.
Dziś dni gorzki smak mają
bo los słodkość dni zabrał
lecz ja dalej cukrem dni słodzę
by gorzki smak
choć na chwile zapomnieć.
Poruszmy niebo i ziemie
by się to nam nie przydarzyło
byśmy za życia miłości
nie pochowali w grobie
bo jeśli ją pochowamy
samotność pójdzie do ludzi
zamiast miłości.
autor



neplit123



Dodano: 2020-11-05 15:28:42
Ten wiersz przeczytano 316 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dobra refleksja. Pozdrawiam neplit.
pójdzie do ludi to i miłość znajdzie ...
Nadzieja, ona jest taka ważna...
Ładnie.
Pozdrawiam serdecznie :)