Wierzę...

Pięknie to ujęłaś. Wierzę, wierzę także...

Tym wierszem wprawiłaś mnie w głęboką zadumę, dzięki
za promyk wiary i otuchy.

Sporo zawiłych i niejasno określonych przerzutni w tym
utworze sprawia, że czytelnik jedynie domyśla się o co
idzie autorowi, a słowa przecież są proste.
Autorka opisuje bardzo subiektywne odczucia i robi to
niewyszukanymi, wręcz siermiężnymi słowy, każąc
czytającemu ten tekst wracać do poprzedniego wersu,
czasem dwa, by pojąć znaczenie.
To jak gonienie w piętkę.
Jedno przyznam; anomia, którą opisuje autor jest
widoczna także w konstrukcji utworu.

Ta magiczna droga do ciepla jest niewatpliwie poezja.
Wiersz pozytywny, dodaje otuchy i wiary. Pozdrawiam
serdecznie.

wiara przenosi góry i dodaje skrzydeł...wierz to
pomaga przetrwać w ciężkich chwilach życia.

Marylko tak bardzo i ja chcialabym uwierzyc...
Pozdrawiam bardzo serdecznie. W.

Bardzo refleksyjny wiersz, skłania do przemyśleń...
dobrze że jest nadzieja... podoba mi się ta nutka
optymizmu:-)

Cieply, "Marylkowy" wiersz :))

"podświadomie zawsze wierzę w jutro"zazdroszczę Ci:))

"zawsze wierzę w jutro" jutro będzie lepiej... może to
i naiwna pociecha, ale zawsze coś :-)

witaj Marylo, bardzo dobrze napisany wiersz. temat z
życia wzięty, ozdrawiam serdecznie.

Jak dobrze, gdy się jest optymistką, tak trzymaj, z
nadzieją zawsze łatwiej.

wspaniały wiersz i jego przesłanie - przeczytałam z
przyjemnością - pozdrawiam

Nadzieja umiera ostatnia...dobry wiersz...pozdrawiam
cieplutko

Maryla - po raz pierwszy otrzymałem od Ciebie
komentarz. Wiersz Twój pokazuje mi nieustanną walkę z
cierpliwością,z którą przeważnie przegrywamy. Wyścig
szczurów, walka o władzę, natręctwo w reklamach, pogoń
za zyskiem i sławą...
W wirze i łoskocie walki o przetrwanie chcemy mieć
dzisiaj jak najwięcej dla siebie. Nie uczymy się od
innych. Brak nam cierpliwości, ba - nie chcemy i nie
potrafimy jej mieć i okazać. Świetne przesłanie,
bardzo dobry warsztat i ciekawe ujęcie tematu.
Gratuluje i pozdrawiam serdecznie.