wieża Babel

dla P&B

..i coraz wyżej się wspinamy
to raz przystając, to pędząc szybko
i coś się zmienia między nami
coś chce się rozmyć, z serc naszych zniknąć

..i znów do celu się ścigamy
nie mogąc złapać w dłoń oddechu
i kamieniami w dal rzucamy
chcąc się przysłuchać złemu echu

..znowu uciszyć chcemy serc bełkot
widzimy siebie- nie widząc siebie
to już się stało, już uciekło
Ty nie poznajesz mnie a ja Ciebie


..i już jesteśmy. już szczyt widnieje
stoimy razem, lecz jakby sami
to wieża Babel z nas się śmieje
tworząc barierę między nami

inietylko.

autor

Dusza Niespokojna

Napisany: 2007-11-15 Dodano: 2007-11-16 00:36:02

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie