WIGILIA NOWEGO ROKU

Zmniejszały się świece w zapalonych lichtarzach
Smutek siedział w kącie jak pająki zgłodniałe
Wrażenia się zmieniały widocznie na twarzach
Raz czerwone z radości, albo w smutku białe.

Struny tęsknym tonem oznajmiały rozstanie
Tango i walc splatały rostańczone ciała
Uściski i westchnienia opóźniały pożegnanie
A muza poezji sukces nam przepowiadała

Szeptane przysięgi przyjaźni i miłości,
I potęga uczuć młode serca upewniała
Księżyc lub gwiazda była świadkiem wierności.
A jutrzenka nieznaną przyszłość rozjaśniała.

Pół wieku lub dłużej chwytam dziś wspomnieniem
Przeglądam wydarzenia z życia mych przyjaciół
I patrzę w lusterko z bezsłownym zdumieniem.
Pamiętam co było, com zdobył i com stracił.

Co się stało? Kto zawinił? Gdzie znikły marzenia?
Całe ciało w zmarszczkach, słaby wzrok i słuch
Wreszcie idę spać bez żalu i bez rozczulenia.
Zostało jeszcze spośród wielu...nas dwóch.

Przyjacielowi z lat dziecinnych, z dni młodości(JM)

autor

Lev

Dodano: 2011-12-31 22:57:30

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie