Wiklinowe ptaki

Wieczność plecie gołębie serca
rzeźbiąca w sile i odwadze
ułomność walczącego o zrozumienie człowieka
nie podoła progowi rzeczywistości
czystej ikonie zamazanej wiary


Skrzydła upodobniła do życia
kręte i dziwne
zlewające się w linię horyzontu światła
nad czasem pospolitej wyobraźni
daleko w korzeniach uczuć

Dzioby odpryskami szkła
tną swoje bezkształtne piersi
zdezorientowane siłą wiary
krzyczały zakłócając odpoczynek budynków
na cmentarzysku miasta

Dzisiaj nastają pierwsze mrozy
po kłótni serc
domowe ognisko wygasa
nadchodzi zima wyczekiwania

Odlatujcie wiklinowe ptaki
jak najdalej
do ciepłych krajów

autor

Peace Angel

Dodano: 2006-07-29 16:04:35

Ten wiersz przeczytano 1653 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie