Zniszczenie czy zastanowienie

Zostawmy coś po sobie dla potomnych.

ZNISZCZENIE CZY ZASTANOWIENIE?

Marnieje nam ziemia lasy umierają
Te sterty śmieci te pozostałości
Powietrze nasze trucizny mieszają
Ludzkiej próżności i zachłanności

To wszystko zasypie w nicość zamieni
Strumienie, co wody jak kryształ mają
Kto ziemię przed nimi dzisiaj obroni
Do morza ściekami wstrętnymi spływają

Lasy nasze ukochane zieloną ostoją
A pola? Te pola kwiatami usłane
Zwierzęta w nich piękne jak one się boją
Czarem upojnym nam zawsze dane

Trawą zieloną pięknymi chwastami
Kto zbudzi człeka, co w marność obraca
Mienią się barwą złocistą tęczy kolorami
To wszystko ciężka mozolna praca

Wszystko, co żyje kwitnie i rośnie
Nie wata praca dla naszej wygody
By dodać uroku rodzącej się wiośnie
Gdy ginie las piękny i taki młody

Co zostawimy dla ich przyszłości?
Niech mają także! Zielone doliny
Tylko odcienie bladej szarości
Na nich rożnej maści zwierzyny

Powietrze czyste niech będzie im dane
Tego dziedzictwa nie niszczmy chytrością
Chęcią doczesności nigdy nie zbrukane
Niech z nimi na wieki gości radością

A oni, co mają zostawić po sobie
Kiedy my wszystko dogłębnie zmarnujemy
By swych potomków pięknem rozbawić
Nie tylko dla siebie my wszyscy żyjemy.

Dlaczego czlowiek sam sobie tworzy zagładę

autor

ANADAN

Napisany: 2006-11-10 Dodano: 2006-11-10 10:53:41

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie