WILCZYCA

biegną wilki za wadery wyciem
nocą wilk biały pożegnał się z życiem
wadera jest silna choć go nie dogoni
jej wilk już zatonął w nieistnienia toni

będzie biegła lasem jak wybranka losu
nigdy już nie słysząc wycia jego głosu
nocą gdy księżyc na niebo popłynie
z jej oka nieśmiało jedna łezka spłynie

nikt tego nigdy okiem nie zobaczy
jak wadera w gwiazdach smutkiem się swym raczy
zawyje tak cicho do księżyca łuny
na niebie czarnym rozbłysną pioruny

...a ludzie nie wiedząc co się wokół dzieje
pomyślą że wilk się tej nocy śmieje...

autor

Sfinx

Dodano: 2007-03-19 17:28:49

Ten wiersz przeczytano 782 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie