WILK

poszła obława w ciche knieje
marzący wilk wie co się dzieje
chroni Wadery całą mocą
instynktem łączy się już z nocą

psów gończych sfora szybko sunie
a on spokojny w nieba łunie
dumą i pięknem śmierć odgania
ranny od strzału już się słania

uśmiechy łowców są na twarzy
wilk o Waderze ciągle marzy
chroni ją resztką swoich sił
ze sfory gończych będzie drwił

gdy go dopadły resztką mocy
dwa gończe wysłał w serce nocy
gdy drugi strzał mu w piersi opadł
on myśliwego skokiem dopadł

spojrzał mu w oczy nocy pięknem
myśliwy błagał życia jękiem
wilk liznął cicho go po twarzy
i o Waderze zaczął marzyć...

autor

Sfinx

Dodano: 2007-03-18 12:37:06

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie