WILK I SZAMANKA

w groty półmroku, tuż pod wodospadem,
nad ciałem wilka klęczy szamanka,
wyjmuje zeń strzałę, zatrutą jadem
i dłonie składa, jak leśna kapłanka,

pochyla nad plamą skrwawionej skóry,
lewą ręką trzyma swe czarne warkocze,
prawą - bogatszą w moc akupunktury
ranę uciska, coś cicho mamrocze,

szept jej niknie w wodospadu grzmocie,
w wilgotnym powietrzu knot ledwie się jarzy,
opuszki chwytają skurcz mięśni w przelocie,
a uśmiech zwycięstwa lśni na jej twarzy..

włos topielicy, sok mandragory,
dziewięć piór kruka tłucze moździerzem,
ostrożnie zalepia skóry skrawek chory
i nieustannie odmawia pacierze..

zasypia, wtulona w futro szarobure,
ruch wilczego serca czuje pod palcami,
wciąż nieprzytomnego i nieświadomego,
walczącego niemo z koszmarnymi snami..

..........................................< br />
gdy brzask wdarł się rano, rozświetlił jaskinię
tęczowym pryzmatem przez strugi płynące,
choć go nie było, wiedziała, że żyje,
u wejścia swej groty dwa ciepłe zające

znalazła..

dla Ciebie

autor

ash

Napisany: 2006-09-17 Dodano: 2006-09-17 00:11:09

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie